Co to jest afrykański pomór świń?             

Afrykański pomór świń (ASF) to szybko szerząca się choroba wirusowa, na którą podatne są świnie domowe oraz dziki.

Ludzie nie są wrażliwi na zakażenie wirusem ASF w związku, z czym choroba ta nie stwarza zagrożenia dla ich zdrowia i życia.

Wprowadzenie wirusa ASF na terytorium Polski może nastąpić poprzez:

• przewożenie (przemyt) przez wschodnią granicę
• produktów żywnościowych, skarmianie ich resztkami świń lub wyrzucanie do lasu odpadków i kontakt z nimi dzików;
• migracja dzików z krajów, gdzie występuje ASF– w szczególności województwa wschodniej Polski;
• środki transportu.

O 2007 roku występowanie ASF zanotowano na terytorium Kaukazu i Federacji Rosyjskiej, na Ukrainie oraz na Białorusi.

W  2014 roku  ASF wykryto na Litwie, w Polsce i na Łotwie.

Jak rozpoznać afrykański pomór świń u dzików?

U dzików mogą pojawić się następujące objawy:

• zwiększone padnięcia;
• osłabienie, zaburzenia w poruszaniu się, utrata orientacji, ograniczony odruch ucieczki;
• sinica skóry uszu, brzucha i boków ciała, drobne, liczne wybroczyny na skórze;
• duszność, pienisty lub krwisty wypływ z nosa;
• biegunka, często z domieszką krwi.

Jak myśliwi i leśnicy mogą pomóc w zapo-bieganiu afrykańskiemu pomorowi świń?

• zgłaszać do najbliższego powiatowego lekarza wete-rynarii każdego zaobserwowanego dzika, który wy-kazuje objawy nasuwające podejrzenie ASF lub padłego dzika znalezionego w czasie polowań lub wykonywania czynności służbowych;
• przestrzegać  higieny  po  zakończonym  polowaniu
• (nie pozostawiać patrochów w lesie, zdezynfekować sprzęt łowiecki oraz koła pojazdów, zmienić obuwie i odzież);
• myśliwy po polowaniu przez 72h nie powinien wchodzić do chlewni;
• nie  pozostawiać odpadków żywnościowych w lesie;
• myśliwi i leśnicy utrzymujący świnie we własnym gospodarstwie winni pamiętać o bezwzględnym przestrzeganiu higieny przed każdorazowym wej-ściem do chlewni.

PAMIĘTAJ!!!

Na obszarach: ochronnym i  objętym ograniczeniami w związku z wystą-pieniem ASF u dzików, znajdujących się na terenie województwa podlaskiego, obowiązuje zakaz wnoszenia i wwożenia na teren gospo-darstwa, gdzie są utrzymywane świnie: zwłok dzików, tusz dzików, części tusz dzików i pro-duktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących od dzików oraz materiałów i przedmiotów, które mogły zostać skażone wirusem afrykańskiego pomoru świń.

Każdy dzik odstrzelony na obszarze objętym ograniczeniami albo na obszarze ochronnym powinien zostać niezwłocznie dostarczany wraz ze wszystkimi częściami ciała, w tym z narządami wewnętrznymi, do położonego na tym samym obszarze: punktu skupu dziczy-zny lub zakładu obróbki dziczyzny lub innego zakładu nadzorowanego przez organ Inspek-cji Weterynaryjnej, w którym mogą być prze-chowywane tusze lub skóry dzików.

Tusze, wszystkie części ciała oraz skóry ww. dzików mogą być przemieszczone z ww. punktów i zakładów, wyłącznie po uzyskaniu ujemnego wyniku badania laboratoryjnego w kierunku afrykańskiego pomoru świń.

Co to jest afrykański pomór świń?

Afrykański pomór świń (ASF) to szybko szerząca się choroba wirusowa, na którą podatne są świnie domowe oraz dziki.
Ludzie nie są wrażliwi na zakażenie wirusem ASF w związku, z czym choroba ta nie stwarza zagrożenia dla ich zdrowia i życia.

Najczęściej wprowadzenie wirusa ASF do kraju wolnego od choroby  następuje poprzez transport, mięso, produkty mięsne, odpadki kuchenne
i poubojowe, pochodzące od chorych świń i dzików.

Najczęstszą przyczyną zakażenia świń jest bezpośredni kontakt ze zwierzętami zakażonymi lub zakażonymi odpadkami żywnościowymi.

W przypadku terenów o wysokim zagęszczeniu gospodarstw utrzymujących świnie,  rozprzestrzenianie się wirusa między
gospodarstwami jest łatwe, za pośrednictwem osób odwiedzających gospodarstwo lub zakażonej paszy, wody, czy narzędzi.

O 2007 roku występowanie ASF zanotowano na terytorium Kaukazu i Federacji Rosyjskiej, na Ukrainie oraz na Białorusi.
W 2014 roku ASF wykryto na Litwie, w Polsce i na Łotwie.

Jak rozpoznać afrykański pomór świń?

U świń mogą pojawić się następujące objawy: 

• wysoka gorączka, z tym że gorączkujące świnie
  mają początkowo zachowany apetyt i zachowują
  się normalnie;
  
• liczne padnięcia świń w każdym wieku;
  
• sinica skóry uszu, brzucha i boków ciała, drobne, lecz liczne wybroczyny w skórze;
  
• duszność, pienisty lub krwisty wypływ z nosa;
  
• biegunka, często z  domieszką krwi.

Jak zapobiegać afrykańskiemu pomorowi świń?

• Ograniczyć dostęp osobom postronnym do pomieszczeń lub miejsc, w których znajdują się zwierzęta, w szczególności osobom, które w ostatnim czasie przebywały na terytorium krajów gdzie wystąpiła ASF lub brały udział w polowaniach na zwierzęta łowne;
• Zabezpieczyć swoje gospodarstwo przed przedostaniem się dzików, zabezpieczyć paszę przed dostępem zwierząt wolno żyjących;
• Stosować w gospodarstwie procedury sanitarne -
  utrzymywać gospodarstwo w czystości, dbać o czystość sprzętu używanego w  gospodarstwie,
  stosować odkażanie bieżące, używać osobnego
  obuwia, odzieży ochronnej oraz narzędzi do obsługi
  zwierząt:
• Nie wprowadzać do  gospodarstwa zwierząt
  niewiadomego pochodzenia - bez świadectwa zdrowia lub wykazujących jakiekolwiek objawy osłabienia;
• Nie skarmiać zwierząt odpadkami żywności.

Podejrzewasz wystąpienie
afrykańskiego pomoru świń?

Posiadacz zwierząt, który zauważył objawy nasuwające podejrzenie choroby zakaźnej, jest zobowiązany do natychmiastowego zgłoszenia podejrzenia choroby (obowiązek
ustawowy obwarowany sankcją karną*).
Zgłoszenie należy przekazać do powiatowego lekarza weterynarii
bezpośrednio, albo za  pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem lub właściwego miejscowo
organu samorządu terytorialnego (wójta,burmistrza). 

Zgłosiłeś podejrzenie
afrykańskiego pomoru -
co dalej?

Po dokonaniu zgłoszenia - do czasu
przybycia urzędowego lekarza weterynarii – hodowca zwierząt zobowiązany jest do: 

• izolacji i strzeżenia w gospodarstwie wszystkich przebywających tam zwierząt;
  
• wstrzymania się od  wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów z gospodarstwa, w szczególności
  mięsa, zwłok zwierzęcych, środków żywienia zwierząt, wody, ściółki, nawozów naturalnych;
  
• uniemożliwienia dostępu osobom postronnym do pomieszczeń lub miejsc,
  w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę.