Choroby zakaźne

Ogłoszenie dla hodowców bydła

       W związku z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wprowadzenia programu zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła oraz wirusowej biegunki bydła i choroby błon śluzowych w wybranych stadach Powiatowy Lekarz Weterynarii w Skarżysku-Kamiennej informuje, że od 1 stycznia 2018r. zostanie wprowadzony ww. program na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
      Osoby zainteresowane ww. programem mogą kontaktować się z Powiatowym Inspektoratem Weterynarii w Skarżysku-Kamiennej ul. Sikorskiego 20, 26-110 Skarżysko-Kamienna, Tel. 41 25 21 964.

INFORMACJA W SPRAWIE SZCZEPIEŃ PRZECIWKO WŚCIEKLIŹNIE PSÓW I KOTÓW

Wścieklizna jest śmiertelną wirusową chorobą zakaźną atakującą ośrodkowy układ nerwowy ludzi oraz zwierząt stałocieplnych.  Chorobę wywołuje wirus odporny na działanie czynników środowiskowych. Głównym źródłem zakażenia są chore lisy, wydalające zarazki ze śliną. Wirus  wścieklizny może być przenoszony również przez drobne gryzonie leśne i polne, u których nie występują zewnętrznie rozpoznawalne objawy. Zwierzęta i ludzie ulegają zakażeniu głównie przez ukąszenie chorego osobnika. Zakażenie może nastąpić ponadto poprzez ślinę, kiedy zarazek dostaje się do rany, a nawet mało zauważalnego skaleczenia.

Objawy kliniczne: Na ogół objawy kliniczne wścieklizny u większości gatunków zwierząt są podobne, natomiast obserwuje się różnice indywidualne w jej przebiegu. Okres inkubacji wścieklizny u psów jest długi i wynosi zwykle od 14 do 90 dni, niekiedy znacznie dłużej. Okres inkubacji zależy od różnych czynników, między innymi od wieku zwierzęcia, miejsca ukąszenia, odporności organizmu, a także zjadliwości wirusa. Klinicznie rozróżnia się dwie postacie wścieklizny: postać szałową z objawami silnej agresji ze strony chorego zwierzęcia i postać „cichą”, porażenną. Postać szałowa występuje częściej u psów, kotów i koni, natomiast u bydła i innych przeżuwaczy częściej występuje postać cicha wścieklizny.
W klasycznej postaci szałowej rozróżnia się trzy stadia choroby: 1) stadium prodromalne (zwiastunowe, melancholii), 2) podniecenia (szałowe) i 3) porażenia. Natomiast postać cicha wścieklizny przebiega z pominięciem okresu napadów szału. Ponadto wścieklizna może przebiegać w postaci nietypowej, objawiającej się zapaleniem żołądka i jelit lub skurczami.

Stadium prodromalne (zwiastunowe) trwa zwykle 1-3 dni. Pierwsze objawy choroby dotyczą głównie zmian w zachowaniu się psa, które mogą być często niezauważone przez właściciela. Wzmożona pobudliwość spokojnie zachowującego się dotychczas zwierzęcia, osowiałość lub nienaturalna wesołość i lizanie po rękach przez zwierzęta dotychczas płochliwe powinny wzbudzać ostrożność w kontaktach z nimi. W tym okresie zwierzęta dość często wykazują objawy niepokoju, tracą apetyt i maja nierównomiernie rozszerzone źrenice. Temperatura ciała może ulec nieznacznemu podwyższeniu.

W stadium podniecenia, trwającym 1-7 dni, zwierzę początkowo staje się pobudzone i niespokojne, a następnie obserwuje się jego wyraźną agresywność w stosunku do innych zwierząt i ludzi. Zwierzęta tracą naturalny lęk przed człowiekiem. Wykazują nadmierną pobudliwość ruchowa oraz objawy spaczonego łaknienia, manifestujące się połykaniem kamieni oraz innych niejadalnych przedmiotów. Pobudliwość wzrasta, psy usiłują uciekać lub biegają po klatce, atakują wszystko, co zwraca ich uwagę i ulegają napadom szału. Ponadto u tych zwierząt obserwuje się: nierównomierne rozszerzenie źrenic, nadmierne ślinienie się, gwałtowne reakcje na bodźce słuchowe lub świetlne, utrudnione połykanie nawet wody, przeczulicę skóry, bieganie bez celu oraz ochrypłe szczekanie przechodzące niekiedy w wycie. W miarę rozwoju zmian zapalnych w mózgu nasilają się napady szału, które następnie przechodzą stopniowo w stadium porażenia.

W ostatnim stadium – porażenia, trwającym 3 – 7 dni, objawy kliniczne zarówno w postaci szałowej, jak i cichej są identyczne. Pojawiają się drgawki, napady padaczko podobne, śpiączka, porażenie ośrodka oddechowego, porażenie kończyn tylnych, opadnięcie żuchwy i wypadnięcie języka. W końcowym okresie dochodzi do całkowitego porażenia i śmierci.

Objawy wścieklizny u kotów są z reguły podobne do objawów występujących u psów. Okres inkubacji wynosi 4 – 6 tygodni. Ponieważ koty są bardziej wrażliwe na zakażenie, stąd też choroba ma u nich przebieg bardziej gwałtowny. W stadium prodromalnym  (zwiastunowym), które trwa zwykle 1 – 2 dni, zmienia się zachowanie kota. Zwierzęta dotychczas płochliwe garną się do ludzi, natomiast uprzednio ufne stają się lękliwe i często chowają się w ciemne miejsca. Zwierzęta tracą apetyt, pojawia się gorączka i nierównomierne rozszerzenia źrenic, niekiedy występuje również świąd skóry oraz agresywność. W stadium pobudzenia, trwającym  2 – 4 dni, koty atakują z ogromną szybkością i dzikością. W okresie ciszy występującej pomiędzy napadami szału obserwuje się przeczulice, drżenia mięśniowe, zaburzenia koordynacji tylnych kończyn, ślinienie się i utrudnione połykanie, zmianę głosu oraz rozszerzenie źrenic. Ponadto mogą się pojawić wymioty oraz biegunka. Natomiast w stadium porażeń, trwającym 1 - 4 dni, koty tracą agresywność i w wyniku postępujących porażeń dochodzi do śpiączki agonii. U kotów dość często występuje cicha postać wścieklizny. Po okresie prodromalnym następuje stadium porażeń bez widocznych objawów pobudzenia i agresywności.

Wścieklizna u dzikich lisów rozpoczyna się z reguły pobudzeniem, nienormalnym wyciem oraz anoreksją. Dość charakterystycznym objawem jest utrata wrodzonego lęku przed człowiekiem. W fazie pobudzenia zakażone lisy mogą warczeć i kąsać zbliżających się ludzi i inne zwierzęta. W miarę rozwoju choroby ataki stają się coraz bardziej nieskoordynowane i trwają do momentu wystąpienia porażeń.

Do dnia dzisiejszego nie znaleziono leku na tę chorobę i nie istnieje możliwość wyleczenia. Jedynym zabezpieczeniem przed nią jest szczepionka.

Ustawa z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (t.j. Dz.U. z 2008r., nr 213, poz. 1342 ze zm.) art. 56. ust. 1. mówi wyraźnie, że psy powyżej 3 miesiąca życia na obszarach całego kraju (...) podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie. Obowiązek doprowadzenia psa do punktu szczepień spoczywa na posiadaczach psów, którzy muszą go wypełnić w ciągu 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3 miesiąca życia. Szczepienie musi być powtórzone rokrocznie (art. 56 ust. 2). Dowodem przeprowadzonego szczepienia jest zaświadczenie o szczepieniu wydane właścicielowi psa i wpis do rejestru dokonany przez urzędowego lekarza weterynarii.

Zgodnie z art. 85 punkt 1a - kto uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie, a w przypadku wprowadzenia obowiązku ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie od tego obowiązku podlega karze grzywny.

W związku z powyższym apeluje się i zaleca coroczne szczepienia profilaktyczne psów przeciwko wściekliźnie – dzięki czemu chronimy również siebie i swoich bliskich!

Ze względu na wciąż aktualne niebezpieczeństwo wystąpienia wścieklizny oraz specyficzny tryb życia i szczególne narażenie na tą chorobę zaleca się ponadto szczepienie kotów przeciwko wściekliźnie.